توضیحات

دست نوشته هایی که پیش رو دارید نوشته های دلی دردمند هستند که در آن علل پیشرفت نامتوازن کشور عزیز ما ایران از زاویه جدیدی بررسی شده و بخش هائی از عوامل عقب ماندگی که مرتبط با رفتار تک تک ما ایرانیان میباشد، بر شمرده شده است.

دو دسته عوامل دیگر شامل استعمار خارجی و استبداد داخلی که قرن ها مانعی بزرگ بر سر راه پیشرفت در این کشور بوده و تا سالهای متمادی هم آثار آن باقی خواهد ماند، در این دل نوشته مورد بررسی قرار نگرفته، زیرا نویسنده عمیقا معتقد است که تا قابلیتی نباشد، فاعلیتی بوجود نخواهد آمد.

متاسفانه و با هزار پوزش ما برای قرنها قابل و لایق استبداد داخلی و استعمار خارجی بوده ایم. اگر می خواهیم از آن دو عامل هم نجات ابدی پیدا کنیم، باید ریشه های آنها را در وجود فردی و اجتماعی خود از بین ببریم.

در دوره هفتاد و چند روزه آموزشی «مدیریت تکنولوژی»  در کشور ژاپن با انطباق ذهنیاتم با واقعیت های جهان جدید به حدود هفتاد فرق بین کشورمان با کشورهای توسعه یافته پرداختم.

به عنوان یک شهروند در هرم قدرت و با نگاهی کم سو و از پایین به پایین و پایین به بالای اجتماع، بی هیچ تکلفی، دردمندانه نکاتی را به خود و خوانندگان این اوراق یادآوری نمودم. هر چند به قول حافظ:

هر شبنمی در این ره، صد بحر آتشین است/ دردا که این معما، شرح و بیان ندارد؛

لیکن امیدوارم بتوان با بیان و اصالح این نکته های به ظاهر پیش پا افتاده و حل و فصل آنها، از تبعات و نتایج سوء آن رهایی یافت. ایرانی بهتر داشت. ایرانیانی بهتر به جهان عرضه کرد و جا و جایگاه حقیقی ایرانی دیندار و دین مدار را در مناسبات بین المللی ارتقاء بخشید. به ایرانی بودن بالید و در آشفته بازار جهان به دفاع عملی از دین و دنیای خود پرداخت، که: کونوا دعاء الناس بغیر السنتکم.

تمنا میکنم به هیچ وجه این برداشت صورت نپذیرد که هدف از این نوشتار کاشتن تخم یأس و بدبینی و ناامیدی در ذهن خوانندگان میباشد. بی دردی ما را به مرگ و یأس میکشاند و این درد است که ما را متوجه بیماری و امیدوار به درمان مینماید.